مناجات ماه رمضانی با خداوند کریم
حـال مـنـاجـاتی نـدارم بسکه بـد کـردم راه خودم را با خـدای خویش سد کردم یکـسال دنـبـال خـطـاهـای خـودم بـودم یک مـاه تنها، زندگیام را رصد کردم! خـیـلی بـرایم مـوقـعـیـتها فـراهـم شـد چون دیدم از تو دور خواهم گشت، رد کردم حالا شبیه محـتضر در محضرت هستم وقتیکه سقـفِ بر سرخود را لحد کردم امـروز با شـرمنـدگی رو بَـر تو آوردم اینـبار باور کن که نفـسم را لگـد کردم هرچـنـد ناچـیـزنـد امـا در حـضـور تو این قطره قـطره اشکهـایم را سند کردم تو آبـرویم را نـبـردی پـیـش این مـردم هرروز اینها را به نفـسم گوشزد کردم ای مهـربانتر از همه با من، بـبـخـشایم من خـوب باتو تا نکـردم، باتو بد کردم |